Ο μεγάλος guru του Management Charles Handy έλεγε ότι συμβουλεύει τα παιδιά του να ψάχνουν για πελάτες και όχι για εργοδότες!

Το βιογραφικό παραδοσιακά είναι συνδεδεμένο με την αναζήτηση αφεντικών και όχι πελατών. Με την έννοια δηλαδή της εύρεσης εργοδότη που θα προσλάβει κάποιον εργαζόμενο δίνοντάς του κάποιες ευκαιρίες εργασίας και προοπτικής εξέλιξης και καριέρας. Και αυτό ισχύει είτε πρόκειται για μια απρόσωπη πολυεθνική είτε για μια μικρότερη τοπική επιχείρηση.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα ερωτήματα που συχνά συζητάμε σε σχέση με το “ΠΩΣ” θα κατασκευάσουμε ένα σωστό βιογραφικό ίσως απαντάνε σε ένα λάθος κεντρικό ερώτημα.

Θα μπορούσαμε να ορίσουμε το περιεχόμενο της εργασίας μας βάσει τριών κατηγοριών-Παιχνίδι, Εργασία, Μιζέρια- ως εξής:
1) Η Εργασία ως Παιχνίδι
Όταν η εργασία είναι για εμάς παιχνίδι τότε αυτό σημαίνει ότι αυτή είναι τόσο ευχάριστη για εμάς που θα μπορούσαμε να την κάνουμε ακόμη και χωρίς πληρωμή. Η εργασία αυτή δηλαδή είναι τόσο ευχάριστη που μας ικανοποιεί και μας αυτοεκπληρώνει, είναι για εμάς κάτι σαν χόμπι.

Με το πρόγραμμα “Erasmus για νέους επιχειρηματίες” πάνω από 1000 νέοι επιχειρηματίες κατάφεραν να εργαστούν για μια περίοδο έξι μηνών δίπλα σε 625 έμπειρους μικροεπιχειρηματίες άλλης χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτό τον τρόπο οι νέοι επιχειρηματίες κατάφεραν να κερδίσουν πολύτιμες εμπειρίες για μια περίοδο από ένα έως έξι μήνες.
Ταυτόχρονα έγινε δυνατή η μεταφορά τεχνογνωσίας μεταξύ χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο σημερινός κάτοχος μεταπτυχιακού είναι ο απόφοιτος λυκείου (ή κάποιας μεταλυκειακής σχολής) της δεκαετίας του 1960. Ο σημερινός πτυχιούχος πανεπιστημίου είναι το πολύ το αντίστοιχο του απόφοιτου γυμνασίου της δεκαετίας του 1960. Και ο απόφοιτος λυκείου σήμερα θεωρείται από την αγορά εργασίας όπως ο απόφοιτος δημοτικού της δεκαετίας του 1960.

Βεβαίως αυτά δεν ισχύουν για όλες τις ειδικότητες και δεν έχουν γενική καθολική ισχύ, υπάρχουν ειδικοί όροι του είδους: σε ποιο πανεπιστήμιο, ποια δεκαετία, ποια σχολή κτλ. Όμως σε γενικές γραμμές ισχύει όντως μια αντιστοίχηση όπως η παραπάνω.

Συνεπώς ο πληθωρισμός σπουδών μας οδηγεί σε ένα νέο μοντέλο εκπαίδευσης που αρχίζει να εμφανίζεται, είναι αυτό της συνεχής εκπαίδευσης.

Η συνεχής εκπαίδευση έχει τα εξής μέρη:

Καμιά φορά το να μην έχει κάποιος εργασιακή εμπειρία δεν είναι κακό αλλά καλό, άλλες φορές τα πολλά προσόντα και οι πολλές εναλλαγές θέσεων είναι η συνταγή της καταστροφής. Σε κάθε περίπτωση όμως η παράγραφος του βιογραφικού σας που ονομάζεται Προϋπηρεσία ή Εργασιακή Εμπειρία  είναι το πιο σημαντικό σας στοιχείο. Εκεί δεν αναφέρετε που εργαστήκατε αλλά πώς βλέπετε τον κόσμο της εργασίας με τα μάτια σας. Δεν αναφέρετε καθήκοντα αλλά εμπειρίες που είναι σχετικές και χρήσιμες με την τρέχουσα εργασία που κάνετε αίτηση.

Κατ’ αρχήν η συχνότατη αλλαγή εργασίας είναι ένδειξη μη σταθερότητας του υποψηφίου για την επιχείρηση. Μπορεί ο εργαζόμενος να άλλαζε εργασίες χωρίς δική του υπαιτιότητα ή επειδή έβρισκε κάτι καλύτερο. Ακόμη όμως και τότε σε πολλές περιπτώσεις, αν δεν προσεχθούν κάποια θέματα, μπορεί να δημιουργηθεί αρνητική εντύπωση. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπάρχει ένας “φυσικός ρυθμός” αλλαγής εργασιών ανάλογα με το επίπεδο, την θέση, τον κλάδο, το είδος εργασίας κτλ.

Καθημερινά έρχομαι σε επαφή με υποψηφίους (είτε στελέχη είτε άλλους που απλά ψάχνουν μια εργασί α) οι οποίοι έχουν ένα και δύο πτυχία ή ένα και δύο μεταπτυχιακά αλλά δεν βρίσκουν εργασία.

Αν εξαιρέσουμε κάποια είδη εργασιών, το πρόβλημα που έχουν οι υποψήφιοι (αλλά και οι επιχειρήσεις) και το οποίο διογκώνεται όσο περνάει ο χρόνος, είναι ότι έχουν πρόβλημα με τις πωλήσεις. Επιχειρήσεις όμως σημαίνουν πωλήσεις. Και αν κάποιος ψάχνει εργασία σε επιχειρήσεις πρέπει να καταλαβαίνει πώς λειτουργούν.

Δυστυχώς (και εσφαλμένα) σε κανέναν στην Ελλάδα δεν αρέσει ο τίτλος του πωλητή.

Και όμως, το αν είναι κάτι καλό να είναι κάποιος πωλητής ή όχι έχει σχέση με το προϊόν που πουλάει άμεσα ή έμμεσα και όχι με το αντικείμενο εργασίας των πωλήσεων.  Άλλο λοιπόν να πουλάς βιβλία πόρτα-πόρτα και άλλο να βλέπεις τους ήδη υφιστάμενους πελάτες και να επιθεωρείς αν όλα πηγαίνουν καλά και αν όλοι είναι ευχαριστημένοι ή έχουν προβλήματα.

”Ένα ποσοστό μεταξύ 40 και 50 τοις εκατό των γυναικών στην Ευρωπαϊκή  Ένωση αναφέρουν κάποιας μορφής σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία τους[1].  Η βία κατά των γυναικών είναι διαδεδομένη σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε όλες τις χώρες αποτελεί ένα βασικό εμπόδιο στο να επιτευχθεί η ισότητα των φύλων. Επίσης αποτελεί μια ξεκάθαρη απόδειξη των άνισων σχέσεων εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών στη σημερινή πραγματικότητα.

Σε τεύχος του Harvard Business Review οι συγγραφείς διερωτώνται: “Ζω σύμφωνα με τον τρόπο που θα ήθελα να ζω;”. Πολλά διευθυντικά στελέχη (μεταξύ των 40-50 ετών τους), σκέφτονται συχνά αυτού του είδους τα ερωτήματα. Και κάποια μέρα ενδεχομένως συνειδητοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά με την ζωή τους σε σχέση με την καριέρα τους και την εργασιακή τους πραγματικότητα.

Α. Αναγνωρίζοντας τα σημάδια της παρακμής
1) Εγκλωβισμός
Μια εργασία που παλαιότερα μας γέμιζε σταδιακά αρχίζει να χάνει το νόημά της και να φθείρει τον ενθουσιασμό σας και την ενέργειά σας μέχρι που στο τέλος δεν βρίσκετε πλέον κανένα νόημα στο να συνεχίζετε να κάνετε αυτή την εργασία.

Μιλώντας με πολλά ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων έχω βγάλει ένα βασικό συμπέρασμα. Οι άνθρωποι της επιλογής προσωπικού θεωρούν ότι τα περισσότερα βιογραφικά υπερβάλουν ως προς τα προσόντα των υποψηφίων και σε πολλές περιπτώσεις μέχρι του σημείου γελοιότητας.

Κάποιο στέλεχος μάρκετινγκ σκέφτηκε έναν ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο για να “ζητήσει” εργασία. Τοποθέτησε μια διαφήμιση μέσω της google (Ad Words) με στόχο τα ονόματα των διευθυντικών στελεχών διαφήμισης της google. Έτσι όταν τα εν λόγω στελέχη “γκούγκλαραν” τα ονόματά τους ψάχνοντας κάτι που τους αφορά, έβλεπαν το συγκεκριμένο υποψήφιο να τους απευθύνει χαιρετισμό και το αίτημα του για να τον προσλάβουν! Πολύ πρωτότυπο για τα ελάχιστα δολάρια που κόστισε. Το ίδιο έκανε βέβαια και με άλλα στελέχη εταιρειών που επιθυμούσε να προσληφθεί….
Δείτε το παρακάτω βίντεο: