Ο μεγάλος guru του Management Charles Handy έλεγε ότι συμβουλεύει τα παιδιά του να ψάχνουν για πελάτες και όχι για εργοδότες!
Το βιογραφικό παραδοσιακά είναι συνδεδεμένο με την αναζήτηση αφεντικών και όχι πελατών. Με την έννοια δηλαδή της εύρεσης εργοδότη που θα προσλάβει κάποιον εργαζόμενο δίνοντάς του κάποιες ευκαιρίες εργασίας και προοπτικής εξέλιξης και καριέρας. Και αυτό ισχύει είτε πρόκειται για μια απρόσωπη πολυεθνική είτε για μια μικρότερη τοπική επιχείρηση.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα ερωτήματα που συχνά συζητάμε σε σχέση με το “ΠΩΣ” θα κατασκευάσουμε ένα σωστό βιογραφικό ίσως απαντάνε σε ένα λάθος κεντρικό ερώτημα.
Το βιογραφικό παραδοσιακά είναι συνδεδεμένο με την αναζήτηση αφεντικών και όχι πελατών. Με την έννοια δηλαδή της εύρεσης εργοδότη που θα προσλάβει κάποιον εργαζόμενο δίνοντάς του κάποιες ευκαιρίες εργασίας και προοπτικής εξέλιξης και καριέρας. Και αυτό ισχύει είτε πρόκειται για μια απρόσωπη πολυεθνική είτε για μια μικρότερη τοπική επιχείρηση.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα ερωτήματα που συχνά συζητάμε σε σχέση με το “ΠΩΣ” θα κατασκευάσουμε ένα σωστό βιογραφικό ίσως απαντάνε σε ένα λάθος κεντρικό ερώτημα.
Στις μέρες μας εννοείται ότι κάποιος θα έχει το σωστό βιογραφικό ώστε να ξεχωρίζει σε μια αναζήτηση πρόσληψης μιας εταιρείας, παρόλο που πολλοί υποψήφιοι ακόμη δεν μπορούν να συντάξουν ένα σωστό βιογραφικό και ακόμη η πλειοψηφία που αποστέλλει βιογραφικά σε επιχειρήσεις αποστέλλει λάθος βιογραφικά ή και τραγικά βιογραφικά.
Είναι όμως μια υπαλληλική εργασία αυτό που θα ήθελε πλέον ένα υποψήφιος; Δηλαδή μια εργασία των 600 – 800 ευρώ μικτά και 10ωρα εργασίας λόγω της προοπτικής για καριέρα ή εναλλακτικά μια ανύπαρκτη πλέον θέση middle management για τους πιο έμπειρους; Πολλοί θα απαντήσουν καταφατικά. Και πάντα θα υπάρχουν θέσεις, ίσως όχι τόσο πολλές όσες πριν.
Το θέμα όμως είναι τι κάνει κάποιος που είτε δεν μπορεί να βρει εργασία με τις υπάρχουσες συνθήκες εργασίας είτε θέλει αν είναι να καταβάλει τόση προσπάθεια που απαιτείται πλέον και με λίγα χρήματα να επιχειρήσει καλύτερα κάτι μόνος του ή με άλλους.
Εδώ λοιπόν έχω να παρατηρήσω ότι οι συνθήκες για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα πιστεύω ότι είναι πολύ καλές. Η χώρα μας είναι μια χώρα που οι περισσότερες επιχειρήσεις που ανοίγουν περιστρέφονται γύρω από σουβλατζίδικα, παπούτσια, ρούχα, εισάγω-πουλάω προϊόντα, κτλ. Ελάχιστη επιχειρηματική δημιουργικότητα και καινοτομία.
Και πράγματι, αν προσθέσουμε τους συνταξιούχους, τους δημόσιους υπάλληλους, τους ιδιωτικούς υπάλληλους, τους μικρο επιτηδευματίες χωρίς κάποιο αξιόλογο προϊόν ή υπηρεσία που επιβιώνουν από την φοροδιαφυγή, όλους όσους είναι μέσα ή γύρω από τα κλειστά επαγγέλματα και όλους όσους δουλεύουν σε εργασίες που έμμεσα ή άμεσα αμείβονται-τροφοδοτούνται από την κρατική δαπάνη και βέβαια τον τεράστιο αριθμό ανέργων, τότε φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική αγορά είναι σε μεγάλο βαθμό παρθένα.
Αυτό σημαίνει ότι στο άμεσο μέλλον θα υπάρξουν ή ήδη υπάρχουν και αυξάνονται ραγδαία επιχειρηματικές ευκαιρίες για τους άνεργους. Την περίοδο αυτή θα πρέπει όλοι να ψάχνουν καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες για να ξεκινήσουν να τα προσφέρουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ή και όχι μόνο καινοτόμα προϊόντα αλλά και παραδοσιακά προϊόντα/υπηρεσίες που έως σήμερα δεν μπορούσαν να προσφέρουν λόγω του ότι κάποια νομοθεσία τους το απαγόρευε (και το πιο πιθανό ακόμη τους το απαγορεύει).
Τώρα λοιπόν είναι η εποχή που θα πρέπει κάποιος να κοιτάει πολύ πιο μακριά από το βιογραφικό του και να σκέφτεται επιχειρηματικά και όχι υπαλληλικά γιατί οι ευκαιρίες αυξάνονται σε μια παρθένα και ανεκμετάλλευτη ελληνική αγορά.
Οι έννοιες που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον θα είναι οι έννοιες του freelancer και του Portfolio Worker και θα τα αναλύσουμε σύντομα σε επόμενα άρθρα.
Είναι όμως μια υπαλληλική εργασία αυτό που θα ήθελε πλέον ένα υποψήφιος; Δηλαδή μια εργασία των 600 – 800 ευρώ μικτά και 10ωρα εργασίας λόγω της προοπτικής για καριέρα ή εναλλακτικά μια ανύπαρκτη πλέον θέση middle management για τους πιο έμπειρους; Πολλοί θα απαντήσουν καταφατικά. Και πάντα θα υπάρχουν θέσεις, ίσως όχι τόσο πολλές όσες πριν.
Το θέμα όμως είναι τι κάνει κάποιος που είτε δεν μπορεί να βρει εργασία με τις υπάρχουσες συνθήκες εργασίας είτε θέλει αν είναι να καταβάλει τόση προσπάθεια που απαιτείται πλέον και με λίγα χρήματα να επιχειρήσει καλύτερα κάτι μόνος του ή με άλλους.
Εδώ λοιπόν έχω να παρατηρήσω ότι οι συνθήκες για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα πιστεύω ότι είναι πολύ καλές. Η χώρα μας είναι μια χώρα που οι περισσότερες επιχειρήσεις που ανοίγουν περιστρέφονται γύρω από σουβλατζίδικα, παπούτσια, ρούχα, εισάγω-πουλάω προϊόντα, κτλ. Ελάχιστη επιχειρηματική δημιουργικότητα και καινοτομία.
Και πράγματι, αν προσθέσουμε τους συνταξιούχους, τους δημόσιους υπάλληλους, τους ιδιωτικούς υπάλληλους, τους μικρο επιτηδευματίες χωρίς κάποιο αξιόλογο προϊόν ή υπηρεσία που επιβιώνουν από την φοροδιαφυγή, όλους όσους είναι μέσα ή γύρω από τα κλειστά επαγγέλματα και όλους όσους δουλεύουν σε εργασίες που έμμεσα ή άμεσα αμείβονται-τροφοδοτούνται από την κρατική δαπάνη και βέβαια τον τεράστιο αριθμό ανέργων, τότε φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική αγορά είναι σε μεγάλο βαθμό παρθένα.
Αυτό σημαίνει ότι στο άμεσο μέλλον θα υπάρξουν ή ήδη υπάρχουν και αυξάνονται ραγδαία επιχειρηματικές ευκαιρίες για τους άνεργους. Την περίοδο αυτή θα πρέπει όλοι να ψάχνουν καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες για να ξεκινήσουν να τα προσφέρουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ή και όχι μόνο καινοτόμα προϊόντα αλλά και παραδοσιακά προϊόντα/υπηρεσίες που έως σήμερα δεν μπορούσαν να προσφέρουν λόγω του ότι κάποια νομοθεσία τους το απαγόρευε (και το πιο πιθανό ακόμη τους το απαγορεύει).
Τώρα λοιπόν είναι η εποχή που θα πρέπει κάποιος να κοιτάει πολύ πιο μακριά από το βιογραφικό του και να σκέφτεται επιχειρηματικά και όχι υπαλληλικά γιατί οι ευκαιρίες αυξάνονται σε μια παρθένα και ανεκμετάλλευτη ελληνική αγορά.
Οι έννοιες που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον θα είναι οι έννοιες του freelancer και του Portfolio Worker και θα τα αναλύσουμε σύντομα σε επόμενα άρθρα.
RSS Feed
